صاعقه ای به نام حسین
تمام شد ...
فرصت امسال را می گویم . هرچه روزیمان کرده بودند تحویل گرفتیم حالا می ماند که چگونه این حواله های گران قیمت محفوظ بمانند !
مسلما حفظ دست آوردها کار آسانی نیست . گرچه بعضی ها هم حواسشان جمع تشکیل جلسات اقامه عزا از بعد عاشورا هم هست ولی به هرحال عمده تکایا و مجالس روزیشان را گرفتند و رفتند توی صف انتظار سال بعد . اللهم ارزقنا
نام ارباب مثل صاعقه می ماند . آتش می زند خاکستر می کند اما از دل آن حیات می روید . محرم فصل نشاط حقیقی است . نخ تسبیح امسال هم روایت خودش را داشت و مثل همیشه نشان می داد سرگشته که باشی هرجا اراده کنند مهمانت می کنند حتی گریستنی به وقت دیدن یک لیوان آب!
نخ تسبیح را به خاطر می سپارم . ارباب قیمتی تر ازین تفاسیر است و خدا قربانی شدنش را خواسته بود برای خیلی چیزها و از جمله هدایت گم شده ها در تاریکی ندانستن های تکراری !
نخ تسبیح یعنی همین ، هرجا که صاعقه نام حسین علیه السلام جانی را می سوزاند می شود یک دانه از تسبیحی که دور محبت و ابهت ارباب می گردد . این که امام را دوست داشته باشی و به خاطر هجوم به شانیت امام بودنش بگریی یعنی چراغ راه . خدا کند این گریه ها کاری کنند که دانه این تسبیح بمانیم ...
