آن قدر بوی دنیا می‌دهد که حتی پشت رنگ سبز هم چال نمی‌شود!
هیجانش را گران می‌خرند این مردم احساساتی دنیا و گرنه که ورزش هم آداب و رسوم خودش را دارد. به نظرم یک مجموعه‌ای از لات و هبل و عزی کاملاً به روز در همان هیکل طلایی جام نهفته و ظاهراً جماعت به روی خودشان نمی‌آورند که بت پرستی یعنی همین.
از این بگذریم؛ بالاخره دنیا هم مشتری‌های خودش را دارد. ضمن این که فوتبال، شمشیر دو دم است اگر حضرات بگذارند به قوراه یک ورزش مفرح باقی بماند. منتها قصه انگار چیز دیگری است.
وفتی به بهانه داوری قدرقدرت این دوره از جام جهانی فوتبال حرف از بررسی دقیق تصویری در بزنگاه‌های غیرقابل تشخیص می‌شد با خودم فکر می‌کردم چقدر خوب، حداقل در فوتبال حق به حق‌دار می‌رسد! اما میانه اوج این هیاهوی توخالی سرگرم کننده به یاد همه بزنگاه‌های تلخ کُره گرد می‌افتادم که اصلاً و ابداً هیچ نیازی به دوباره بازبینی تصویری وجود ندارد. به جهان چه مربوط که در یمن و غزه چه اتفاقاتی می‌افتد؟! اصلاً سیستم VAR برای کارهای مهم است چرا باید خرج بازبینی جنایت‌های عجیب و غریب انسانی شود؟ اساساً مگر جنایتی هم اتفاق می‌افتد؟!
همین قدر که چشم و دل مردم دنیا با توپ مدام از این ور به آن ور قِل می‌خورد کافی نیست؟ راستی چرا احساسات در گیر فوتبال، گرای حس رنج جهان را دریافت نمی‌کند؟! لابد سیستم‌های نداشته اشکال دارند!!!!!
