سرگردانی قلم!

طفلکی قلم اگر دچار سرگردانی شود...
گاهی فقط خیال می کنی واژه ها زورشان زیاد است و تو را هر وقت که خواستی به ساحل امنیت و ارامشی که دنبالش هستی می برند. اما آن ها هم اسیرند. اسیر دست قلم! تا اراده قلمیه رقم نخورد؛ روی هیچ پرده سفیدی نقشی نمی نشیند.
گاهی با قلم، راهی برای گریه و خنده و یا خشم و محبت، پیدا می شود و وای به وقتی که او هم نداند چه کند؟!
 گاهی حتی سکوت کردن را هم بلد نمی شود... انگار مدام باید حرف بزند و از اندیشه های تو و یا دیگرانی مثل تو دفاع کند.
قلم طپش دارد...
گاهی هم خسته می شود از تکرار ... انگار قهر می کند که ننویسد. حالش را که بپرسی فغانش از سرگردانی ها بلند است...