غوغای تنگه!

کوچک شده بودم!
خیلی بیشتر از آن چه به فکرم می رسید.

ظاهر امر که تمام شد، دلم را جاگذاشتم و خودم مجبور شدم دوباره با پوستی کلفت برگردم به شهر و به جاذبه هایی که حالم را بد می کنند.

حالا... دوباره دنبال تکرار کوچک شدنم می گردم.

گاهی بزرگ شدن راهی جز این ندارد که به جای خودت و به جای همه آدم هایی که واژه آدم برایشان سنگینی می کند!! فقط انسان را ببینی.

انسانی که در هیچ تنگه ای اسیر نمی ماند!

به تنگه ابوقریب فکر می کنم و به انسان هایی که دیدنیند!! باید فهمیدشان. پای قاب تصویر این فیلم، فهمیدن را تمرین کردم که کوچک شدم!