گاهی همه چیز را فیلم می پنداری
گاهی همه چیز فیلم هست
اما ...
گاهی موضوعات جاری فیلم ها را در واقعیت زندگی می بینی بی آن که فیلم باشند
در این گاهی ها، تازه به خاطر می آوری که مرغ همسایه همیشه هم غاز نیست!!
گاهی واقعیت سخت می پیچند به ساقه زندگی ...
آن وقت تازه می فهمی که باید حواست به دعای عاقبت بخیری باشد ...
روایت شبای قدر و این که چراسه بار وچرایه خط درمیونه، روایت واضحیه و نیازی به توصیف و توضیح نداره.بیشتر شایدواسه اونی که بالاخره به هر بهانه ای خواب می مونه یا جامی مونه،واضح تر!
اینکه این قصه عجیب وفرصت ویژه رو خدا مقارن می کنه با شهادت بنده محبوبش هم اصلا نیازمند توصیف و توضیح نیست.بالاخره خدا،خدای مهربونیه ویه ایستگاه شارژ میذاره وسط راه یه سال تا بنده های از راه مونده یه نیرویی بگیرن و دوباره شروع کنن .شایدم واسه همینه که واسه هرشروعی ناخودآگاه یه یاعلی می گیم!
اینم بماند که روایت غروب این خورشید تهی نداره جز بی غروبی یک غروب. تا دنیا دنیاست نام علی ارکان وجود اونایی که دلشون نرمه رو می لرزونه اوناییم که قفلن خودشون می دونن و خدا. خلاصه ش این که علی، بهترینِ خلقته و همیشه ماندگار.
اصل چیزی که می خواستم بنویسم این بودکه تواتصال شبای قدرو جاودانگی امیرمومنان ورمزعبوراز تقدیر یک ساله همه چی بستگی مستقیم داره به اندازه دوست داشتن مولا. آقای تهرانی که خدارحمتش کنه، به روایت حدیث می گفت"کسی که علی رادوست دارد دراین شب ها، هم آمرزیده می شود هم عبادتش را قبول می کنند وهم دعایش را مستجاب"
هرچندکه خوداین مطلب کلی شونه هاروسنگین ترمی کنه که جواب این همه عنایت و درِباز رحمت چی میشه؟! واین دقیقاازون سوالایی که میشه شب قدر بهش فکر کردویه یه جواب کاربردی با گارانتی یک ساله با ییمه دوبل امیرالمومنین رسید.یه دل شکسته می خواد و یه گردن کج و یه عالمه شرمندگی که یه همت درست و حسابی رو هم بهش اضافه کنی.اون سه تای اول رادستمونه اما این آخری متصل به یه جهاده و اگه نظرنکنن نمیشه که بشه. حکایت این همه تصمیم و لیزخوردن از سراشیبی تصمیم به سمت نشدن ها ازین جنسه که یعنی خدا بهمون رحم کنه. شاید بهترین تعبیر واسه عبور از شبی پرازدعا و نیایش همین باشه که
جهان قعر خواب بدی رفته است !!
به جای جهانم تو احیا بگیر
اللهم عجل لولیک الفرج ...
صبح جمعه بیستم ماه مبارک ...
جزء خوانی امروز هم یک تلاقی حسرت برانگیز داشت و این جمعه هم بایت آیه ی پنجم از سوره ی مبارکه ی قصص ، بهانه شد تا اللهم عجل گفتنم دلی تر باشد .
وقتی می رسی به این جاری زلال که و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین ، دلت غنج می رود بابت آن لحظه ی مبارک وتنگ و پر سوال می شود بایت این که متی ترینا و نریک یابن الحسن
پشت بند آرزوی فرج برای دنیای غریق محتاج ، درخواست واجعلنا من اعوانه وانصاره است که امید آن داریم بایت وعده ی دعای مقبول شب قدر به اجابت نزدیک شود . الهی امین
* پی نوشت مهم : وسط نوشتن این یادداشت ،خبر رسید حال استادم خوب نیست ، برای او و برای همه ی مریض ها دعا کنیم . خرجش فرستادن یک صلوات دلی است . اللهم صل عل محمد و آل محمد وعجل فرجهم
تو قانون اومد و رفت فصل ها یک نقطه ی مشترک هست اونم اینه که هنوز فصلی تموم نشده بوی فصل بعدی قابل دریافته . یه جورایی نشونه ها خبر میدن . مثلا شهریور دیگه انگار تابستون نیست و یا اسفند که پر از بوی بهاره ! تو فصل های معرفتی هم همین قانون حاکمه . این که رفقای خدا از دو ماه قبل خیز می گیرن تا مهمونی اصلی رو بهتر درک کنند یعنی همین.
قانون مشترک فصل ها !
حلا دیگه کار از مقدمه گذشته و رسیده به اصل مطلب . الان درست روبروی فصل پاک خداییم . ماهی که دوس داشتنیه و گاهی وقتا تو اوج سختیاش دوس داشتنی تر . ماهی که غروبای خاصی داره . دم دمای اذان مغرب ماه مبارک هیچ شباهتی با ماهای دیگه نداره و حتی نیمه شب هاش که به ضرب سحری بیدار میشیم و به بهانه ی خوردن ، بهترین لحظات مشترک زمین و آسمونو درک می کنیم ، هرگز تو ماهای دیگه مشابه نداره . هرچند رفقای ناب خدا تو لحظه های ناب شبانه روز سال ، مهمون خود خدان و شاید بارها و بارها همه ی این شیرینی ها رو تجربه کردن اما حکایت من و امثال من دریافت حس مقطعیه و بس ! که بایت همینم سرم به سجده ی شکرشه و ازش خواستم و می خوام که من و امثال منم بـٌر بخوریم بین آدم خوباش ، بین مهموناش و بین اونایی که خدا رو فراتر از فصل و ماه و مناسبت می بینن .
با این حال ماه مبارک معنی حسرت برانگیزی هم داره ...
یه جورایی مثل حسرتای قیامتی که دیگه فرصت جبرانشونو نداری . وقتی با همه ی توانت کم یا زیاد یه روز بلند تابستونی رو گذاشتی پای جهاد با نفس و نخواستی که گرسنگی کشیدنات با گناهای بی مزه حروم بشه ، رسیدن به چشمه ی رحمت اول مغرب ته لذت دنیایی و آخرتیه .
و وای به دلی که باید بشینه و نگاه کنه !!
واسه همینه که میگن ماه رمضان ماه رحمته . واسه این که دل آدما از سفتی دربیاد و عین ماهی سر بخوره تو آبی زلال زندگی پاک . اینا یعنی مهمونی .
همون چیری که بچه بودم نمی فهمیدمش و هی می پرسیدم آخه با سختی روزه چطوری میشه مهمونی رو حس کرد ؟! اصلا این چه جور مهمونیه که خبری از خوردن توش نیست ؟! و خدا چه حکیمانه صبر می کنه تا من و امثال من بزرگ بشیم .
شاید واسه جبران یه ذره ای این همه محبت خدا باید یادمون باشه واسه اونایی که دم مغرب کنار سفره ی افطا رو سجاده ی نیایش پر از حسرت نتونستن و جا موندنن خیلی دعا کنیم ...
و از همه مهم تر عین فراز آخر دعای ندبه خودمونو بچسبونیم به عمل مقبول آخرین نشانه تا بلکه به لطف خودش ماه رمضان ماهم ماه رمضان بشه
واجعل صلوتنا به مقبوله و ذنوبنا به مغفوره و دعائنا به مستجابا ...
واقبل تقربنا الیک و انظر الینا نظره رحیمه
