مثل چک نویس ...

چک نویس را خواص بسیاری است و مهم ترین و دم دست ترینش این که ، سعی و تلاش را توی دامنش بریزی و از میان همه ی آن چه که رقم خورده بهترین هایش را برداری برای پاکنویس .

این بدیهی ترین کار برای کسی است که بخواهد یک خروجی ردیف تحویل طرف مقابلش بدهد . پر واضح است که بزرگی و مهم بودن طرف مقابلی که می خواهد کار را تحویل بگیرد روی این چک نویس اثر می گذارد . هم تلاش شخص را تحت پوشش خودش می گیرد و هم او را هل می دهد به سمت بهتر شدن !

البته این روال بستگی دارد به دریافت و درک عظمت جناب طرف مقابل در ذهنیت آدمی که مشغول آزمون و خطاست . دست آخر چیزی که ته این تلاش بماند و قابل تقدیم کردن باشد همانی است که خیال آدم را راحت می کند و حس خوبی به او می دهد .

حالا وقتی قرار باشد دفتر چک نویس زندگی را ورق برنیم و این مدل را در آن پیاده کنیم کافی است بگردیم دنبال عظمت کسی که قرار است پاکنویس را تحویل بگیرد . نکته ی اصلی این جاست که هیچ گریزی از تحویل این پاکنویس وجود ندارد یک و طرف مقابل آن قدر بزرگ هست که چکنویس را هم رصد کند ، این دو .

لابد اینطوری تکلیف باید برای درست نوشتن روشن باشد حالا چرا ما درست نمی نویسیم بماند !!

ماه رجب که می آید یک دفتر نو می دهند دستمان . تمرین لازم می شویم برای تحویل پاکنویس ! فرصت کوتاه است و حواس ما هنوز هم پرت ! شاید گیر کار توی دریافت ماست . عظمت طرف مقابل بنشیند توی جان ، کار تمام است .

 می شود تعداد چک نویس ها را کم کرد ، ادم های کار درست بی مقدمه پاک می نویسند . باید بلد شویم ...

یا من ارجوه لکل خیر ...