مسافر ...

دست دلمان را می گیریم و می بریم پشت پنجره های مظلومیت 

نگاهمان قفل به ضریح بقیع 

و چشم هایمان نشسته به باران اشک

عالم تب دار ایام شهادت مولای شیعیان ، صادق آل محمد صلی الله علیه وآله و سلم ...

دنبال بهانه ایم از این جا با فرسنگ ها فاصله تا مدینه النبی

کبوتر هم که باشیم ،گاه و بی گاه هوای شهرمان بال و پرمان را سیاه می کند

هوای تازه می خواهیم ....

چیزی شبیه هوای حرم !

خدا را سپاس ... که باران می گیرد

و کوچه های این دیار ، دلخوش می شود به شییع نامداران گمنام 

 ز شهر عشق تو را سینه چاک آوردند

به عرش  رفته  ما  را  به  خاک  آوردند

به ذهن باغ همیشه تو سبز خواهی ماند

اگر نشان ز تو تنها پلاک آوردند